افغانستان با طالبان به کدام سمت خواهد رفت؟

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد فرزاد
1403/02/27
11:26 ق.ظ
بازدید: 12

پایگاه خبری تحلیلی روایت : حضور طالبان در افغانستان منجر به افزایش افراطیت و خشونت در کشور شده است. این گروه به‌طور علنی از تروریسم و دیگر گروه‌های افراطی حمایت می‌کند و با گروه‌های خطرناکی چون القاعده ارتباط نزدیک دارد. از زمان تسلط طالبان، حملات تروریستی، انفجارهای هدفمند و قتل‌های غیرنظامیان به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است. این خشونت نه‌تنها جان غیرنظامیان بی‌گناه را می‌گیرد، بلکه ثبات و امنیت را در سراسر کشور نیز از بین برده است و بار دیگر مردم را ناامید و نگران ساخته است.

سقوط دولت و تسلط طالبان بر افغانستان در اگست T2021 پیامدهای ناگواری را برای مردم به باور آورد. این رویداد نه‌تنها کشور را از لحاظ پیشرفت به چند دهه‌ی قبل برگرداند، بلکه حقوق اساسی میلیون‌ها نفر، به‌ویژه زنان و دختران را نیز از اساس سلب کرد.
از تسلط مجدد طالبان نزدیک به سه سال می‌گذرد. با گذشت نزدیک به سه سال هنوز برای شماری این سؤال مطرح است که افغانستان با طالبان به کدام سمت خواهد رفت؟
در این نوشته به چندوچون این موضوع با برجسته‌سازی برخی از اقدامات کلیدی طالبان می‌پردازم.

تعصب قومی و مذهبی طالبان
طالبان گروه اسلام‌گرای افراطی هستند که عمدتاً از پشتون‌ها، تشکیل شده‌اند. آن‌ها سابقه‌ی طولانی در تبعیض علیه اقوام و مذاهب دیگر دارند. این تعصبات در دوران حکومت قبلی آن‌ها، به‌طور آشکارا به نمایش گذاشته شد. هم‌اکنون نیز با همان تعصب قبلی، البته با استفاده از روش‌های جدید، در صدد سرکوب و حذف سایر اقوام اند.

افزایش افراطیت و خشونت
حضور طالبان در افغانستان منجر به افزایش افراطیت و خشونت در کشور شده است. این گروه به‌طور علنی از تروریسم و دیگر گروه‌های افراطی حمایت می‌کند و با گروه‌های خطرناکی چون القاعده ارتباط نزدیک دارد. از زمان تسلط طالبان، حملات تروریستی، انفجارهای هدفمند و قتل‌های غیرنظامیان به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است. این خشونت نه‌تنها جان غیرنظامیان بی‌گناه را می‌گیرد، بلکه ثبات و امنیت را در سراسر کشور نیز از بین برده است و بار دیگر مردم را ناامید و نگران ساخته است.

عقب‌ماندگی افغانستان از کاروان جهانی
حضور طالبان کشور را از روند پیشرفت و توسعه جهانی عقب نگه داشته است. این گروه با بسیاری از ارزش‌ها و دستاوردهای دوران مدرن، از جمله حقوق بشر و دموکراسی و برابری جنسیتی، دشمنی دارند. درنتیجه، افغانستان در حال حاضر در بسیاری از شاخص‌های توسعه انسانی، ازجمله آموزش، بهداشت، زیرساخت‌ها، امنیت، تغذیه و امید به زندگی، در پایین‌ترین رده‌ها قرار دارد. انزوای بین‌المللی طالبان نیز به این عقب‌ماندگی دامن زده است، زیرا بسیاری از کشورها کمک‌های مالی و دیپلماتیک خود را به افغانستان کاهش داده‌اند یا به‌طور کامل قطع کرده‌اند؛ طوری که در حوادث طبیعی مرگبار نیز کشورها کمتر علاقه‌ی به کمک کردن به مردم افغانستان نشان می‌دهند.
بر اساس این سه عملکرد و باور طالبان، افغانستان آینده‌ی به‌شدت ناامیدکننده‌ی خواهد داشت و چالش‌ها و مشکلات نیز روزبه‌روز در افغانستان افزایش خواهد یافت.

همچنین بخوانید: مقام طالبان در دیدار با مردم بامیان: هیچ کس حق ندارد به تعصبات قومی و زبانی دامن بزند

بی‌ثباتی و ناامنی: فعالیت گروه‌های شورشی، سرکوب مخالفان توسط طالبان و خشونت‌های قومی و مذهبی، ثبات و امنیت را در افغانستان به‌طورجدی تهدید می‌کند. تنش‌های قومی که براثر عملکرد طالبان ایجاد شده است، شکی نیست که امروز و فردای افغانستان را بار دیگر به کام آتش خواهد کشاند. متأسفانه طرفداران قومی طالبان نیز از این فرصت استفاده کرده، شدیدا به عقده‌گشایی قومی دامن می‌زنند؛ که همین مسئله به‌تنهایی می‌تواند نشان‌دهنده‌ای آینده‌ی تاریک برای افغانستان باشد.

بحران اقتصادی و بشری: افغانستان از کشورهای‌است که همواره با فقر دست‌وپنجه نرم کرده و هیچ‌گاه نتوانسته است بدون حمایت‌های جامعه جهانی از کوچک‌ترین چالش‌های خود عبور کند. حضور طالبان و عدم مقبولیت آن‌ها در میان کشورهای جهان به کاهش ارتباط افغانستان و یاری کشورهای جهان افزوده است. ازاین‌جهت افغانستان امروزه با فقر گسترده، گرسنگی و سوءتغذیه کودکان روبه‌رو است.
مواد مخدر: افغانستان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان مواد مخدر در جهان است. مواد مخدر در بیست سال جنگ در افغانستان، بنیاد اقتصادی این گروه را تشکیل داده است. امروزه بااینکه طالبان وعده‌ی مبارزه با مواد مخدر را داده‌اند اما در واقعیت هیچ‌گاه در این مسئله صداقت نداشته و ندارند؛ زیرا بیشتر منابع عایداتی مردم در مناطق جنوب و شرق افغانستان از کاشت تریاک و قاچاق است و طالبان هیچ‌گاه علیه اقوام خود و علیه بنیاد اقتصادی گروهی خود، تصمیمی نخواهند گرفت.

کاهش نقش جامعه بین‌المللی در مناسبات افغانستان
جامعه بین‌المللی نقش مهمی در کمک به مردم افغانستان و همچنین تضمین احترام به حقوق اساسی آن‌ها دارد. این امر مستلزم تعامل دیپلماتیک با دولت‌های افغانستان، ارائه کمک‌های بشری و حمایت از ابتکارات صلح و توسعه در کشور است. بااین‌حال، تعامل با طالبان یک امر دشوار و در مواردی غیرممکن است؛ زیرا طالبان در سه سال گذشته نشان دادند که هیچ‌گونه علاقه‌ی به ارتباط با جهان ندارند و حتا یک گام کوچک هم در این زمینه برنداشتند. ازاین‌جهت به هر میزانی که طالبان از تعامل با جهان طفره بروند به همان میزان افغانستان در انزوا قرار خواهد گرفت و ظلم و استبداد طالبان علیه اقوام و مذاهب دیگر افزایش خواهد یافت.

همچنین بخوانید: برنامه جهانی غذا زمینه آبیاری یک هزار و ۵۰۰ هکتار زمین را در کنر فراهم کرد

آینده‌ی نامعلوم
آینده افغانستان تحت حکومت طالبان کاملا نامشخص است. این گروه هنوز نتوانسته است به‌طور کامل بر چالش‌های متعددی که با آن مواجه است غلبه کند و به نظر می‌رسد ثبات و امنیت در این کشور همچنان در معرض خطر جدی قرار دارد. طالبان با حذف زنان از جامعه، افغانستان را به سمت تاریکی سوق داده‌اند و هیچ روزنه‌ی امیدبخشی در جهت پیشرفت و ترقی جامعه وجود ندارد. ازاین‌جهت و با توجه به آنچه مطرح شد، به این نتیجه می‌رسیم که حضور طالبان برای مردم افغانستان به‌مثابهی سم است. سمی که آرام‌آرام و با گذشت زمان تأثیر می‌گذارد.
بودن طالبان در افغانستان این کشور را به‌طور آشکار به کانون افراط‌گرایی، جهل، تعصب، ناامنی و میدانی برای رقابت‌های نظامی و استخباراتی کشورهای دیگر مبدل خواهد کرد.

نوشته های مرتبط :