کمک‌های جهانی و معضل فقر در افغانستان

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد فرزاد
1402/11/14
11:25 ق.ظ
بازدید: 6

پایگاه خبری تحلیلی روایت : این کمک‌ها که در مقایسه با دوره بیست‌ساله جمهوریت در افغانستان ( ٨ میلیارد دالر در سال) ناچیز است؛ بدون شک نمی‌تواند همچنان تغییری در زندگی مردم به وجود آورد؛ زیرا کمک‌ها دوام‌دار نیست و انتقادهایی نیز وجود دارد که کمک‌های جامعه جهانی برای بقای حکومت طالبان است و شکی نیست که طالبان بهره بسیار بالایی از این کمک‌ها می‌برند. همچنان که فساد در حال افزایش است مردم روزنه‌ای دیگری برای برطرف کردن نیازهای اساسی خود در افغانستان ندارند. درگذشته اگر انتظار از کمک‌های جامعه جهانی ساخت زیربناهای اساسی کشور بود امروز اما تنها امید مردم سیر کردن شکم فرزندانشان است.

فقر، معضل بزرگ و همیشگی مردم افغانستان است که همواره این کشور را محتاج و از کاروان کشورهای در حال رشد، عقب نگه داشته است. فقر در افغانستان عوامل گوناگونی دارد و علی‌رغم سرازیر شدن میلیاردها دالر کمک‌های جهانی به کشور، همچنان گریبان‌گیر مردم است. یکی از علل اساسی فقر در افغانستان جنگ و ناامنی است که همین جنگ، خودش علت اساسی فقر در افغانستان نیز است. کارشناسان معتقدند که کشورهای وابسته به کمک‌های جهانی نمی‌توانند به‌سادگی از زیر بار فقر بیرون آیند؛ زیرا این کمک‌ها دولت‌ها را به فساد می‌کشاند و به مردم امید واهی می‌دهد تا دست از تلاش بردارند و کمتر به فکر ایجاد تغییر اساسی در خود و کشور باشند.

از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ میلیاردها دالر به افغانستان کمک شده است اما این‌همه پول نتوانست در این دوره، کمک اساسی به کاهش فقر، افزایش تولید ناخالص، رشد زیرساخت‌های اقتصادی، کیفیت آموزش، بهبود شرایط عمومی و موارد اساسی دیگر، انجام دهد. همین مساله به باور برخی، خود باعث شده است تا مردم از نظام جمهوری دل زده شوند و برای کاهش مشکلات اقتصادی به دامن گروه‌های افراطی بیفتند.

به باور کارشناسان، فساد، توزیع ناعادلانه ثروت، ضعف مدیرت و برنامه‌ریزی، وابستگی مطلق به کمک‌های خارجی و بی‌ثباتی از علت‌های اساسی فقر در نظام جمهوری افغانستان بوده است.

حالا با روی‌کار آمدن طالبان در افغانستان فقر به‌مراتب افزایش ‌یافته است؛ زیرا کمک‌های جهانی به‌شدت کاهش‌یافته، سرمایه‌گذاری خارجی و داخلی به پایین‌ترین سطح خود در بیست سال گذشته رسیده است، فساد همچنان ادامه دارد، نیروی کاری و فنی افغانستان مجبور به مهاجرت شده‌اند، افغانستان به خشک‌سالی کم‌سابقه دچار شده است و مواردی ازاین‌دست که هرکدام می‌تواند دلیل عمده‌ی برافزایش فقر در افغانستان است.

همچنین بخوانید: آمریکا و مسخره کردن فلسطینیان مسلمان

به‌تازگی اداره سر مفتش خاص امریکا برای بازسازی افغانستان «سیگار» گفته که از زمان بازگشت طالبان به قدرت در ماه آگست ۲۰۲۱ سازمان ملل متحد بیش از ۲ میلیارد و ۹۰۰ میلیون دالر به افغانستان فرستاده است که از میان این مقدار پول، ۲ میلیارد وششصد میلیون دالر از سوی آمریکا در اختیار سازمان ملل متحد قرار داده شده است.

این کمک‌ها که در مقایسه با دوره بیست‌ساله جمهوریت در افغانستان ( ٨ میلیارد دالر در سال) ناچیز است؛ بدون شک نمی‌تواند همچنان تغییری در زندگی مردم به وجود آورد؛ زیرا کمک‌ها دوام‌دار نیست و انتقادهایی نیز وجود دارد که کمک‌های جامعه جهانی برای بقای حکومت طالبان است و شکی نیست که طالبان بهره بسیار بالایی از این کمک‌ها می‌برند. همچنان که فساد در حال افزایش است مردم روزنه‌ای دیگری برای برطرف کردن نیازهای اساسی خود در افغانستان ندارند. درگذشته اگر انتظار از کمک‌های جامعه جهانی ساخت زیربناهای اساسی کشور بود امروز اما تنها امید مردم سیر کردن شکم فرزندانشان است.

بااین‌وجود، کمک‌های جامعه جهانی زیر هر عنوان و نامی و به هر حکومتی که صورت گیرد نمی‌تواند چالش فقر را در افغانستان ریشه‌کن کند؛ زیرا در کنار کمک‌های جهانی اگر اتکا به منابع داخلی، مبارزه با فساد، برنامه‌ریزی دقیق، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و توسعه پایدار و برقراری صلح و ثبات صورت نگیرد نمی‌تواند حتا یک گره از صدها گرهی فقر که دامن‌گیر مردم افغانستان است باز کند.

نوشته های مرتبط :