در لزوم همدردی با زلزله‌زدگان ترکیه و سوریه

دسته: تحلیل, یادداشت
نویسنده: تحریریه روایت
1401/11/18
12:32 ب.ظ
بازدید: 0

طبق تازه‌ترین آمارها، در اثر زلزله‌ای که روز گذشته در کشورهای ترکیه و سوریه اتفاق افتاد، تا هنوز بیش از چند هزار نفر جان باخته‌اند و هزاران تنِ دیگر مجروح و بی‌خانمان شده و زیان مالی و جانی دیده‌اند. یکی از مواردی که برای من قابل فهم نیست، اظهار خوش‌حالی برخی شهروندان افغانستان از این فاجعه طبیعی در کشورهای ترکیه و سوریه است. آن‌هایی که خوش‌حالی می‌کنند، اغلب نیز به رفتار پولیس ترکیه با مهاجران افغانستان در آن کشور اشاره می‌نمایند.

این درست است که رفتار پولیس ترکیه با مهاجران افغانستان غیرانسانی است، اما فراموش نکنیم که اظهار خوش‌حالی ما از یک فاجعه طبیعی در یک کشور دوست و برادر نیز کاملا مشمئزکننده و ناسازگار با معیاری اخلاقی و انسانی است. این نوع سادیسم است و برای من هیچ قابل فهم نیست که چطوری می‌توانیم از درد و رنجی ملت دیگری خوش‌حال شویم. مگر نه این است که انسانیت، چیزی جز نوع‌دوستی نیست؟ از خاخام هیلل، متخصص تلمود، پرسیدند که عصاره تمام پیام‌های الهی چیست؟ در پاسخ گفت: «این‌که همنوعت را دوست بدار». چرا فراموش می‌کنیم که ما پرورده فرهنگ و تمدنی هستیم که سعدی‌اش می‌گوید:

بنی آدم اعضای یک پیکراند

که در آفرینش زیک گوهراند

چو عضوی را به درد آورد روزگار

دیگر عضوها را نماند قرار

من فکر می‌کنم وقتی چنین اتفاقی افتاد، باید مردم افغانستان، به ویژه فعالان مدنی آن، پیش از هر ملت دیگری در اعلام همدردی و همکاری با مردمان آن دو کشور پیشگام می‌بودند. درست است که کمک چندانی از ما ساخته نیست، اما کم‌ترین کمک نیز در چنین مواقع حساس می‌توانند برای تحکیم دوستی میان ملت‌ها مفید واقع شود. مردم ما اگر پس از این حادثه حتا مبلغ ناچیزی هم فراهم کرده و به ملت‌های ترکیه و سوریه ارسال می‌کردند، این مساله در حافظه تاریخی آن دوملت حک می‌شد.

همچنین بخوانید: سازمان ملل: در آستانه‌ی زمستان بسیاری از زلزله‌زدگان هرات در چادر زندگی می‌کنند

من فکر می‌کنم هنوز فرصتی برای این کار است و نسل جوان و فعالان مدنی ما باید صندوقی برای حمایت از آسیب‌دیدگان زلزله در ترکیه و سوریه ایجاد کنند و با آن‌ها اعلام همدردی نمایند.

نوشته های مرتبط :