تشدید تنش با پاکستان؛ آیا فاتحه حکومت طالبان را هم باید خواند؟

دسته: تحلیل
نویسنده: غلام رضا سادات
1403/04/28
10:59 ق.ظ
بازدید: 26

پایگاه خبری تحلیلی روایت : روز گذشته وزارت خارجه پاکستان اعلام کرد که کاردار سفارت افغانستان مربوط به طالبان را در اعتراض به حمله‌ای اخیر در خیبرپختونخوا که جان ۸ سرباز این کشور را گرفت احضار کرده و افزوده که یکی از افراد حمله کننده اهل افغانستان و متولد ولایت لوگر بوده است. پاکستان همچنین از طالبان خواسته است که «بررسی کند چگونه شبه نظامیان توانستند از مرز عبور کرده و به اردوگاه ارتش حمله کنند». وزارت خارجه پاکستان گفته است که اعتراض شدید خود را نسبت به این حمله به معاون سفارت طالبان منتقل کرده است.

روز گذشته وزارت خارجه پاکستان اعلام کرد که کاردار سفارت افغانستان مربوط به طالبان را در اعتراض به حمله‌ای اخیر در خیبرپختونخوا که جان ۸ سرباز این کشور را گرفت احضار کرده و افزوده که یکی از افراد حمله کننده اهل افغانستان و متولد ولایت لوگر بوده است. پاکستان همچنین از طالبان خواسته است که «بررسی کند چگونه شبه نظامیان توانستند از مرز عبور کرده و به اردوگاه ارتش حمله کنند». وزارت خارجه پاکستان گفته است که اعتراض شدید خود را نسبت به این حمله به معاون سفارت طالبان منتقل کرده است.

البته همان‌طوریکه گفته شد، این احضار معاون سفیر طالبان در اسلام آباد در حالی صورت می گیرد که یک منبع رسانه‌ای پاکستان ادعا کرد که یکی از عاملان حمله بر ۸ سرباز پاکستانی، افغانستانی است و وزارت خارجه پاکستان معاون سفیر افغانستان را در اسلام آباد به همین دلیل احضار کرده است.
بنابر گزارش رسانه‌های پاکستانی، عثمان ملقب به کامران از ولایت لوگر افغانستان است که یکی از عاملان این حمله بوده است.
این منبع رسانه‌ای افزوده است: عثمان‌الله از نیروهای فعلی طالبان، به گروه جیش فارسان محمد وابسته به حافظ گل بهادر پیوسته بود و در حمله روز سه شنبه به کانتون بنو شرکت داشت که در تیراندازی نیروهای امنیتی کشته شد. براساس اعلام این منبع رسانه‌ای هویت سایر مهاجمان که احتمالا از افغانستان باشند، نیز در حال بررسی است که به زودی منتشر خواهد شد.

در ماه‌های اخیر و پس از شکست طرح مذاکره دولت پاکستان با طالبان پاکستانی، حملات بالای نظامیان پاکستانی افزایش یافته است، این مسئله سبب شده تا مقامات پاکستانی با مستندات و شواهد به سراغ طالبان رفته و آنان را تحت فشار قرار دهند تا دست از حمایت تی‌ تی پی بردارند.
البته تشدید تنش بین پاکستان و طالبان این پرسش را به طور جدی مطرح کرده/ می کند که آیا فاتحه حکومت طالبان را هم باید خواند؟

همچنین بخوانید: فاصله حرف تا عمل؛ "دوصد گفته چون نیم کردار نیست"

همه می دانیم که نقش پاکستان در قضایای ۵۰ سال گذشته نسبت به هر کشوری دیگر برجسته و پررنگ بوده است زیرا پاکستان در سقوط و پیروزی حاکمیت‌های گذشته افغانستان نقش محوری را داشته است. از حاکمیت داود خان شروع که اولین بار بنای مخالفت صریح با پاکستان را گذاشت و به نحوی حالا از طریق کودتای سران حزب خلق ساقط شد. بعد از آن هم حاکمیت چپی ها وقتی روی کار آمد، پاکستان با پناه دادن به احزاب جهادی و تمویل و تجهیز آنان سرانجام موفق به سقوط حکومت حزب و خلق و پرچم شد و مجاهدین را پیروزمندانه وارد کابل کرد.

پس از تاسیس حکومت مجاهدین و نه گفتن حکومت استاد ربانی به مداخلات پاکستان از جمله در مسئله حکمتیار که پاکستان بسیار علاقه داشت وی رئیس جمهور شود؛ در نهایت پاکستان بازهم نقش محوری را بازی کرد. در نخست از طریق شخص حکمتیار و با اتحاد که او با حزب وحدت و جنبش ملی بوجود آورد، تلاش کرد حکومت استاد ربانی را ساقط کند. وقتی با این کار موفق نشدند، آخر امر پاکستان به سراغ طالبان رفت و در نهایت موفق شد حکومت استاد ربانی را تا بدخشان عقب براند.

با این حال، پس از ۵ سال سلطه طالبان در دور اول، بازهم این پاکستان بود که در همکاری با امریکا و در یک سیاست شیطنت آمیز دو پهلو هم در سرنگونی طالبان شریک شد و میلیاردها دالر از امریکا جزیه گرفت؛ هم طالبان را برای روز مبادا‌ پناه داد.
در نهایت هم در ۲۰ سال زمان جمهوریت وقتی کرزی و احمدزی با شعارهای پوچ لر و بر و ادعای دیورندخواهی خواستند نامی برای شان جستجو کنند، پاکستان با حمایت طالبان بازهم وارد میدان شد و در نهایت واقعه ۱۴ اگست‌ اتفاق افتاد و طالبان با حمایت پاکستان بر کرسی ارگ تکیه زدند.
وقتی جنرال فیض حمید رئیس سازمان استخبارات پاکستان فردای روز ورود طالبان به کابل در هوتل‌ سرینا‌ قهوه پیروزی را سر کشید، همه متوجه شدند که نقش پاکستان در سقوط حاکمیت و روی کار آمدن رژیم های جدید چقدر برجسته بوده است.

همچنین بخوانید: انتشار ویدیوی لت‌وکوب یک زن «به دست طالبان» در خیرخانه کابل

حالا این‌که پاکستان طی ۵۰ سال نتوانسته یک نظام کاملا همسو با خود را در کابل روی کار آورد، در جای خودش قابل بحث است. ولی همین که این کشور در طی نیم قرن و در سقوط و صعود حداقل ۵ نظام در افغانستان به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، نقش محوری را داشته، جای تحلیل و بحث دارد.

با این وجود، امروز دوباره پاکستان در نقطه مقابل رژیم حاکم در کابل قرار گرفته است. با توجه به سوابق پاکستان در تغییر رژیم‌های حاکم در افغانستان و نقشی که بازی کرده، بعید نیست که در صورت عدم تمکین گروه حاکم در کابل به خواسته‌های پاکستان، این رژیم نیز به سرنوشت نظام ها‌ و رژیم های گذشته دچار شود.

نوشته های مرتبط :