آنچه طی دو سال حاکمیت گروه طالبان، نصیب مردم افغانستان شده است، درد آوارگی و رنج بیسرپناهی است. با تسلط دوباره گروه طالبان، سیلی از مردم – با وحشتی که ازین گروه به ذهن داشتند – به ناچار خانه و کاشانهای شانرا رها کردند و راهی غربت شدند. تعدادی کمی ازین آوارگان، توسط سازمانهای امداد رسان غربی، به کشورهای غرب رسیدند، اما بسیاری ازین خانوادهها، با یک آیندهی نامعلوم و سرنوشت مبهم، در کشورهای همسایه پناه گرفتند. اکنون، پس از دو سال، آن همسایهی ناخلف (پاکستان)، مردم آوارهی مارا، دوباره زیر ستم گروه طالبان فرستادند، که بسیاری ازین خانوادهها
