جوگیر نشوید؛ طالب متمدن نمیشود

دسته: تحلیل
نویسنده: محمدهاشم سروری
1404/08/11
1:44 ب.ظ
بازدید: 12

پایگاه خبری تحلیلی روایت : اخیراً با حضور چند زن از خانواده‌های بازیکنان تیم فوتسال در میدان هوایی به استقبال تیم فوتسال جوانان زیر ۱۷ سال، رسانه‌ها و بخش از مردم به اصطلاح جوگیر شده و با هیجان غیرواقعی به استقبال این صحنه رفتند. برخی با تحسین و شادی بی‌مورد، آن را نمادی از تغییر رفتار طالبان و پیشرفت زنان قلمداد کردند. اما واقعیت آن است که خوشحالی از یک تصویر محدود و لحظه‌ای، نباید ما را فریب دهد. شادی عمومی نباید جای تحلیل دقیق حقوق انسانی زنان را بگیرد. وقتی مردم با قاب‌هایی احساسی سرگرم می‌شوند، واقعیت‌های تلخ از دیدگانشان پنهان می‌ماند.

اخیراً با حضور چند زن از خانواده‌های بازیکنان تیم فوتسال در میدان هوایی به استقبال تیم فوتسال جوانان زیر ۱۷ سال، رسانه‌ها و بخش از مردم به اصطلاح جوگیر شده و با هیجان غیرواقعی به استقبال این صحنه رفتند. برخی با تحسین و شادی بی‌مورد، آن را نمادی از تغییر رفتار طالبان و پیشرفت زنان قلمداد کردند. اما واقعیت آن است که خوشحالی از یک تصویر محدود و لحظه‌ای، نباید ما را فریب دهد. شادی عمومی نباید جای تحلیل دقیق حقوق انسانی زنان را بگیرد. وقتی مردم با قاب‌هایی احساسی سرگرم می‌شوند، واقعیت‌های تلخ از دیدگانشان پنهان می‌ماند.

این حضور کوتاه و محدود زنان نه دستاورد اجتماعی است و نه نشانه تحول فرهنگی. این تنها صحنه‌سازی‌ای حساب‌شده است تا چهره طالبان نرم و قابل قبول جلوه کند. طالبان خوب می‌دانند چگونه از هر قاب تصویری برای تبلیغات و تلطیف چهره خود استفاده کنند. اما واقعیت ساده است.

میلیون‌ها زن محروم از آموزش، کار و آزادی‌های ابتدایی حتی از رفتن نزد پزشک محروم‌اند و پشت درهای بسته زندانی شده‌اند. حضور چند زن در میدان هوایی هیچ دردی را درمان نمی‌کند و تنها نمکی بر زخم جامعه می‌پاشد

حقوق انسانی زنان تنها با حضور نمادین در چند مکان محدود تأمین نمی‌شود. دستاورد واقعی آن روزی است که دختران دوباره بتوانند به مکتب بروند، زنان بدون ترس و محدودیت در دانشگاه و محل کار حاضر شوند و کرامت انسانی‌شان وابسته به «اجازه مردان امر به معروف» نباشد. تا آن زمان، هیچ قاب تصویری نمی‌تواند حقیقت ظلم و محدودیت‌ها را پنهان کند.

چند زن با چادرهای رنگی در میدان هوایی، نه نشانه تغییر است و نه متمدن‌شدن طالبان؛ این صرفاً نمایشی تبلیغاتی است برای فریب افکار عمومی. تمدن و پیشرفت واقعی از آزادی، کرامت و احترام به حقوق انسانی زنان آغاز می‌شود، نه از قاب‌های رسانه‌ای و نمایش‌های کوتاه. تا زمانی که دختران حق رفتن به مکتب، زنان حق کار و تحصیل، و هر انسانی حق زندگی آزادانه نداشته باشد، هیچ قاب رنگی و هیچ تصویر احساسی نمی‌تواند حقیقت ظلم و محدودیت‌ها را پنهان کند.

تمدن حقیقی آن روز معنا پیدا می‌کند که زنان بتوانند بدون ترس و بدون اجازه گرفتن از کسی، زندگی کنند؛ بخندند، بیاموزند، کار کنند و نفس بکشند. هر نمایشی که آزادی را بازیچه کند، تنها فریبی است که شادی موقت را بر اندوه پایدار تحمیل می‌کند. تا آن روز، فریب قاب‌ها را نخوریم و مبارزه کنیم تا آزادی و حقوق زنان نه در تصویر، بلکه در واقعیت زندگی روزمره‌شان تحقق یابد.

نوشته های مرتبط :