در سمت روشن تاریخ؛ صدای وجدان در دفاع از ایران

دسته: تحلیل
نویسنده: احمد هدیب باجگاهی
1404/03/24
4:44 ب.ظ
بازدید: 12

پایگاه خبری تحلیلی روایت : در جهان پرتلاطمِ امروز، جایی میان فریادهای پرهیاهو و سکوت‌های سنگین، گاه باید از درون برخاست؛ از وجدان، از ایمان، از خاکستری‌ترین زوایای دل که هنوز آتش انسانیت در آن خاموش نشده است. و اگر گوشی برای شنیدن، و قلبی برای حس‌کردن باشد، آن‌گاه ندایی به گوش می‌رسد که می‌گوید: ایران، در این جدال تاریخی، صدای مظلومیت و پرچم ایستادگی‌ست؛ و هر مسلمانی، هر انسان باوجدان و آزاده‌ای، نمی‌تواند بی‌طرف بماند.ایران، تنها یک کشور نیست؛ تجلی‌گاه غیرت، صداقت و فریادی است در برابر ظلمی که سال‌هاست از لوله‌های تفنگ اسرائیل بیرون می‌آید. کودکانی در غزه به خاک می‌افتند، زنان با دستان خالی از خانه می‌گریزند، و جهانی با چشمان بسته، تماشاگرِ جنایاتی است که وجدان بشر را شرم‌زده می‌کند. در چنین هنگامه‌ای، ایران، چونان آخرین برگ دفتر عزت، ایستاده است و فریاد می‌زند که دنیا هنوز تمام نشده است.

در جهان پرتلاطمِ امروز، جایی میان فریادهای پرهیاهو و سکوت‌های سنگین، گاه باید از درون برخاست؛ از وجدان، از ایمان، از خاکستری‌ترین زوایای دل که هنوز آتش انسانیت در آن خاموش نشده است. و اگر گوشی برای شنیدن، و قلبی برای حس‌کردن باشد، آن‌گاه ندایی به گوش می‌رسد که می‌گوید: ایران، در این جدال تاریخی، صدای مظلومیت و پرچم ایستادگی‌ست؛ و هر مسلمانی، هر انسان باوجدان و آزاده‌ای، نمی‌تواند بی‌طرف بماند.

ایران، تنها یک کشور نیست؛ تجلی‌گاه غیرت، صداقت و فریادی است در برابر ظلمی که سال‌هاست از لوله‌های تفنگ اسرائیل بیرون می‌آید. کودکانی در غزه به خاک می‌افتند، زنان با دستان خالی از خانه می‌گریزند، و جهانی با چشمان بسته، تماشاگرِ جنایاتی است که وجدان بشر را شرم‌زده می‌کند. در چنین هنگامه‌ای، ایران، چونان آخرین برگ دفتر عزت، ایستاده است و فریاد می‌زند که دنیا هنوز تمام نشده است.

دفاع از ایران، نه تعصب کور است و نه وابستگی سیاسی؛ این، ایستادن کنار انسانیت است. کنار آن مادری که کودکش را در آغوش گرفته تا ترکش‌ها صدایش را خاموش نکنند. کنار آن پیرمردی که در مسجدِ ویران، هنوز آیه می‌خواند. کنار آن خاکی که از اشک، نه از باران، خیس است.

اسرائیل، با چهره‌ای مدرن و دهانی پر از شعارهای صلح، در عمل، مظهر قتل‌عام، آواره‌سازی و تجاوز به حقوق اولیه بشر است. و ایران، با تمام فشارها و تهدیدها، شانه‌به‌شانه‌ی ملت‌های مظلوم ایستاده است. آیا این خود برای فهمیدن کافی نیست؟ آیا در زمانه‌ای که بسیاری از قدرت‌ها، حقیقت را به قیمت نفت و منافع می‌فروشند، باید با کسی که حقیقت را با خون دفاع می‌کند، دشمن بود؟

ایران، برخلاف طوفان رسانه‌ها، کشوری است که دلش برای فلسطین می‌تپد، برای یمن، برای لبنان، برای هر صدای خفه‌شده. و در جهانی که از فریاد مظلوم خسته شده، ایران صدای باقی‌مانده‌ی عدالت است. آیا دفاع از آن، دفاع از عدالت نیست؟ دفاع از وجدان نیست؟ دفاع از آن نیست که هنوز می‌شود به انسان، ایمان داشت؟

ما مسلمانیم، و در کتاب ما، خون بی‌گناه، حرمت دارد؛ حتی اگر در آن‌سوی مرزها ریخته شود. ما انسانیم، و در فطرت ما، صدای حق خاموش نمی‌ماند. پس چگونه ممکن است چشم بر جنایات اسرائیل ببندیم و پشت ایران را خالی کنیم؟ چگونه می‌توان در میان خاکسترهای سکوت، آتش مقاومت را خاموش کرد؟

نه، این فقط یک نزاع سیاسی نیست؛ این، یک آزمون تاریخی است. آزمونی برای ایمان، برای شرافت، برای انسان بودن. و در این آزمون، جای بی‌طرفی نیست. یا با ظلمی، یا با مظلومی. یا با اشغالگری، یا با آزادگی. یا با صدای بلندِ بمب، یا با سکوت شریف خون‌هایی که بی‌گناه ریخته شدند.

ایران، شاید تنها مانده باشد، اما تنها نیست. هر دلِ بیدار، هر وجدانِ پاک، هر نگاهِ عدالت‌جو، پشت او ایستاده است. چون حق، هرگز تنها نمی‌ماند.

و روزی خواهد رسید که تاریخ، نه قدرت‌ها را، که صاحبان حقیقت را به یاد خواهد آورد؛ و آن روز، ایران در صفحه‌ی روشن آن خواهد درخشید — همچون فانوسی در شب، و همچون پرچمی در دست عدالت.

نوشته های مرتبط :