پاسخ کوتاه به نقد دوستان!خاطره ای از دیدار هیئت فلسطینی با محمد طاهر بدخشی در کابل

دسته: تحلیل
نویسنده: عبداللطیف پدرام
1403/05/20
2:26 ب.ظ
بازدید: 943

پایگاه خبری تحلیلی روایت : قبل از کودتا هفت ثور ۱۳۵۷، هییت بلندپایه‌ی فلسطینی، با ترکیب و رهبری فرمانده ارشد«جبهه‌خلق برای آزادی فلسطین» (فرماندهی کل) به نام «گوارای غزه» برای دیدار با زنده‌یاد محمدطاهربدخشی، دبیر کل سازمان انقلابی زحمتکشان افغانستان، به کابل آمده بود. دیدار، پنهانی از رژیم سردارمحمدداوود، در منزل زنده‌‌یاد وکیل ظاهریونسی، واقع در پل گذرگاه کابل، ترتیب و تنظیم شد. در آن جلسه مهندس رفیع، که دانش‌آموخته‌ی انگلستان بود، ترجمه می‌کرد. من برخلاف معمول، جوان‌ترین آدمی بودم که بنا به دستور شخص بدخشی بزرگ اجازه یافتم در آن جلسه‌ی مهم و سری شرکت کنم.

آن چه در آن سال‌ها، در این سال‌ها و در این ماه-هفته-روزها، در باره‌ی فلسطین گفته‌ام مسبوق به سابقه‌اند.
کنگره‌ی‌ملی، پیشمرگه‌ی جمهوری‌اسلامی‌ ایران و دیگر کشورها نیست. دفاع ما از فلسطین، به سال‌های قبل از سقوط رژیم شاهی ایران و تاسیس جمهوری اسلامی ایران برمی‌گردد.
قبل از کودتا هفت ثور ۱۳۵۷، هییت بلندپایه‌ی فلسطینی، با ترکیب و رهبری فرمانده ارشد«جبهه‌خلق برای آزادی فلسطین» (فرماندهی کل) به نام «گوارای غزه» برای دیدار با زنده‌یاد محمدطاهربدخشی، دبیر کل سازمان انقلابی زحمتکشان افغانستان، به کابل آمده بود. دیدار، پنهانی از رژیم سردارمحمدداوود، در منزل زنده‌‌یاد وکیل ظاهریونسی، واقع در پل گذرگاه کابل، ترتیب و تنظیم شد. در آن جلسه مهندس رفیع، که دانش‌آموخته‌ی انگلستان بود، ترجمه می‌کرد. من برخلاف معمول، جوان‌ترین آدمی بودم که بنا به دستور شخص بدخشی بزرگ اجازه یافتم در آن جلسه‌ی مهم و سری شرکت کنم.
خلاصه. قرار شد یک گروه از فعالان حرفه‌یی سازمان، تحت رهبری دولت‌محمدشفق دروازی( با نام مستعار حکیم) از طریق پاکستان و البته به کمک حزب «افضل بنگش» پاکستانی به سوریه سفر کند و از مسیر سوریه به جبهه‌ی مبارزان خلق فلسطین بپیوندد و آموزش های لازم ببینند. در گروه دوم من یکی از کاندیدا ها بودم برای رفتن به فلسطین. از شرکت‌کنندگان آن جلسه دو تن از همرزمان و بزرگان ما خوشبختانه زنده‌اند و در کانادا به سر می‌برند، آن زمان چنان که گفتم سلسله‌ی پهلوی در ایران حاکم بود.
سازمان ما با انقلابیون فلسطین رابطه‌ی تنگاتنگ داشت. این رابطه با خلق فلسطین بسیار قدیمی است. در سال ۲۰۰۹ به بعد که غزه، هم چنان در محاصره شدید نیروهای صهیونیستی بود و در محاصره دارویی و غذایی قرار داشت، بنا بر پیشنهاد بعضی سازمان‌های حقوق‌بشری فیصله شد چند تن از قاره‌های مختلف، که نظامی نباشند، به غزه دارو و مواد غذایی برسانند؛ چون فکر می‌شد به شخصیت‌های علمی و فرهنگی که کمک ها را به غزه برسانند، رژیم صهیونیستی حمله نظامی نخواهد کرد. من یکی از پنج تنی بودم که باید کمک ها را میرساندیم من آن زمان جایزه حقوق‌بشر همت هیلمن را گرفته بودم و سر زبان ها بودم. مسیر ما طبعا از قبرس یونان به سوی فلسطین می‌گذشت…
این نکات را به اختصار گفتم تا پاسخی باشد به آن‌هایی که اتهام بسته‌اند یا نقد کرده‌اند که من این سخنان را برای جلب حمایت ایران گفته باشم و گویا ما پیشمرگه جمهوری اسلامی ایران باشیم.
دوستان؛ اگر من و حزب ما (کنگره‌ملی) پیشمرگه‌ی این یا آن کشور می‌بود، حالا در مشهد یا تهران، دوشنبه یا مسکو و واشنگتن چندین دفتر و دم ‌‌و دستک میداشتیم. به نظرم پیشمرگه ها را اشتباه گرفته‌اید!
دهه‌های چهل، پنجاه ‌و شصت خورشیدی، دهه‌های همبستگی‌های پرشور جنبش‌های انقلابی و جنبش‌های رهایی‌بخش در سراسر جهان بود. جریان‌هایی که ما در آن پرورش یافتیم و چیزهایی آموختیم نه تنها از داعیه‌ی خلق فلسطین که از کل جنبش‌های آزادی‌خواهانه منطقه و جهان حمایت می‌کرد.با آن جنبش‌ها در تمام قاره‌ها احساس همدلی و همبستگی می‌کردیم .مبارزه علیه امپریالیسم و استعمار و نو استعمار در راس آن امریکا از اهداف راهبردی ما بود. آن زمان هم مساله فلسطین، آزادی فلسطین و تاسیس دولت مستقل فلسطین از دغدغه‌ها و آرزو‌های ما بود. هرکجا صدای استقلال‌طلبی، آزادی‌خواهی و عدالت بلند شود، از آن حمایت می‌کنیم .دانش و تجربه‌ی ما در باره‌ی امپریالیسم تجدید و غنی شده است ؛ به خصوص دو دهه و اندی حضور سنگین و ویرانگر آمریکا ‌و ناتو و کلن اشغالگر‌ها در میهن ما چهره‌ی آن ها را بیشتر آفتابی کرد و بهتر دانستیم نیولیبرالیسم ،امپریالیسم و دموکراسی امریکایی یعنی چه؟
در یک چشم انداز بزرگ جهانی، در موارد قابل توجهی با تمام جنبش‌ها ، حرکت‌ها و جبهه‌گیری های ضد امپریالیستی و اشغالگری هم‌افق هستیم ؛ البته با حفظ تفاوت‌های نظری جدی مان و درک منافع مان ‌و ارزش‌های مسلم انسانی در منطقه وحوزه زیستی -تمدنی که میهن من افغانستان /خراسان در قلب آن قرار دارد. آموخته ایم ارزش‌ها را اهم و مهم کنیم. می‌دانیم در کجای جهان ایستاد شویم، فاصله هامان را با توجه به حق و باطل، در یک نگاه معرفت شناسانه و پارادایمی چگونه میزان و تعیین کنیم. هنوز، با تجدید نظر هایی، امپریالیسم را با توسع تعبیر هابس، همان لویاتانی می‌دانم که برای ارتزاق ‌و تغذیه و هر چه بیشتر فربه‌شدن ناچار است مرزهای ملی را بشکند ، مرزهای کشور های ضعیف را زیر پا کند ببلعد، بکشد، خون ‌فاجعه ‌و بحران میراث بگذارد …تا تهاجم نظامی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی امپریالیستی وجود دارد، وجدان‌های آگاه، آزادی‌خواه و ضد سلطه بر ضد آن می‌ایستند، مقاومت و اعتراض می‌کنند.ما از این جمع و جماعت هستیم.رابطه‌ی ما با عدالت خواهان، جنبش‌های آزادی‌بخش و استقلال‌طلب بسیار قدیمی است؛ آنچه می‌خواهم بگویم این است :
همرزمان، برادران !
ما پیشمرگه، بلندگو و جاده صاف‌کن امپریالیسم و استعمار نخواهیم بود؛ اگر قرار باشد یا ضرور باشد پیشمرگه شویم به طیب خاطر پیشمرگه مظلومان و ستمدیده‌گان عالم خواهیم شد، بلندگو و پیشمرگه‌ی میلیون‌ها انسانی خواهیم شد که نظام بی‌رحم سرمایه‌داری له و مچاله شان کرده است !

همچنین بخوانید: یافته‌های مجلس نماینده‌گان امریکا: سقوط کابل به دست طالبان کاملاً قابل پیش‌بینی بود

نوشته های مرتبط :